در تمامی اختلالات روان‌پزشکی مانند افسردگی، اختلال دوقطبی، اختلال وسواس، اسکیزوفرنیا و اضطراب، شواهد علمی فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد اختلال در عملکرد انتقال‌دهنده‌های عصبی (مانند سروتونین، دوپامین، نوراپی‌نفرین) نقش مؤثری در بروز نشانه‌ها دارد.

در چنین شرایطی، داروها نه‌تنها می‌توانند شدت علائم را کاهش دهند، بلکه به تثبیت خلق، کنترل افکار مزاحم، کاهش تحریک‌پذیری، وپیشگیری از عود مجدد بیماری کمک می‌کنند. برای نمونه، در اختلال دوقطبی، مصرف داروهای تثبیت‌کننده خلق اصلی ترین پایه درمان است و در نبود آن، احتمال بازگشت دوره‌های افسردگی یا شیدایی بسیار بالا خواهد بود.

در کنار دارو درمانی، روشهای غیر دارویی بخصوص درمان شناختی-رفتاری قادر است سبک حل مسئله، باورهای ناسازگار، یا الگوهای رفتاری مخرب را به‌تنهایی اصلاح نمی‌کند.

هر روش درمانی پیشنهادی (اعم از دارویی یا غیر دارویی)برای اثبات تاثیر، لازم است از بوته آزمایشهای علمی بگذرد.